بیماری پارکینسون (PD)
پارکینسون یک بیماری دژنراتیو در رابطه با سیستم عصبی است که سلول های عصبی مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. بیماری پارکینسون پیشرونده است. از نظر پزشکی، با اختلالات حرکتی، یعنی فعالیت حرکتی ضعیف، حرکات محدود، تحرک عضلانی در حالت استراحت کامل، لرزش اندام ها ظاهر می شود.
همچنین، این بیماری با ایجاد اختلالات روانی همراه است و ممکن است توانایی های ذهنی فرد را کاهش دهد. و نیز ممکن است وضعیت افسردگی فرد به مرور افزایش یابد.
اکثر پزشکان متخصص در این زمینه می گویند بیماری PD قابل درمان نیست، البته با پیشرفت های صورت گرفته گزینه های درمانی زیادی نیز در دسترس عموم قرار دارد. در ادامه به صورت کامل به موضوع بیماری PD خواهیم پرداخت.
بیماری پارکینسون چه علائمی دارد
علائم اصلی بیماری پارکینسون را لرزش، هیپوکینزی، سفتی عضلانی و بی ثباتی وضعیتی و همچنین اختلالات ذهنی و خودمختار می دانند.
لرزش بارزترین علامت آن می تواند باشد، که اغلب فرد را در حالت استراحت آزار می دهد. در این بیماری لرزش می تواند در ناحیه سر نیز اتفاق بیفتد. به ندرت، لرزش در پارکینسون تمام بدن را می پوشاند.
علائم بیماری پارکینسون را بهتر است اینگونه بیان کنیم:
- کندی حرکات
- سفتی عضلات
- خستگی سریع حرکات با تکرار مکرر
- لرزش اندام ها در حالت استراحت تشدید می شود
- یخ زدن پا در یک مکان هنگام راه رفتن
- عدم ثبات در راه رفتن
- به هم خوردن پاها در موقع حرکت
- تداخل در حرکت همزمان دست هنگام راه رفتن
معمولا با گذشت زمان، شدت اختلالات حرکتی بیشتر می شود. شدت علائم چنین بیماری می تواند در طول روز تا حدودی متفاوت باشد.
بیماری پارکینسون همچنین علائمی ایجاد می کند که به حرکت مربوط نمی شود. که شامل علائم زیر است:
- کاهش حس بویایی
- اختلال حافظه
- بیخوابی
- تفکر آهسته و سطحی
- اختلالات ادراری
- یبوست
- افزایش تعریق
- سوزن سوزن شدن در اندام ها
- اختلال عملکرد جنسی
- اضطراب
- درد عضلانی
- افسردگی
این علائم بیشتر از اختلالات حرکتی باعث ناراحتی بیمار می شود.
بیماری پارکینسون در جوانان
اگر بیماری پارکینسون در سن ۲۰ تا ۴۰ سالگی شروع به توسعه کرد، پس پیشرفت آن بسیار سریع است.
این بیماری در افراد جوان معمولاً با مشکلات عضلانی شروع می شود. اولین علائم آسیب شناسی در جوانان اغلب انقباضات غیرارادی عضلات در شانه ها و پاها است. و در ابتدا می توان آنها را به سادگی ناخوشایند و سپس به عنوان احساسات بسیار دردناک توصیف کرد.
علاوه بر این، گاهی اوقات بیمار نمی فهمد که این ماهیچه ها هستند که منقبض می شوند: به نظر می رسد که مفاصل آسیب می بینند. معمولا با بروز این مشکلات، جوانان شروع به استفاده از پماد برای آرتریت می کنند، اما نتیجه نه تنها مفید نیست، بلکه برعکس درد تشدید می شود. به همین دلیل است که اگر چنین علائمی وجود دارد، مهم است که بلافاصله با پزشک مشورت کنید.
بیماری پارکینسون در افراد مسن
در افراد مسن، بیماری پارکینسون در ابتدای توسعه بیماری کندتر پیش می رود. اگر بیماری پس از ۶۰ سال ایجاد شود، گاهی اوقات ۱۰ سال از شروع اولین علائم تا تشخیص می گذرد. و در آن خطر بزرگ نهفته است. به هر حال، هر چه زودتر بیماری تشخیص داده شود و درمان شروع شود، احتمال بیشتری وجود دارد که اقداماتی انجام شود که اجازه ندهد فرد توانایی خود را از دست بدهد.
اغلب، بیماری در سنین بالا با تغییر در راه رفتن شروع می شود. فرد شروع به افزایش سرعت و در عین حال کوتاه کردن قدم ها می کند.
بیماری پارکینسون در زنان
علائم بیماری پارکینسون در زنان، بیشتر از مردان ظاهر می شود. این علائم عبارتند از:
- کشش عضلات گردن که در ابتدا تشخیص آن از علائم پوکی استخوان و پری آرتریت دشوار است (بدون معاینه خاص).
- کاهش هوش.
- افسردگی عاطفی شدید با بروز افکار خودکشی (به ویژه در دوران یائسگی).
- شروع درد عضلات از ناحیه شانه و گردن.
- مشکلات در پوشیدن لباس.
توجه داشته باشید، علاوه بر دشواری های پوشیدن لباس، مشکلات روزمره دیگری نیز ممکن است ایجاد شود، اما از آنجایی که پوشیدن لباس یکی از رایج ترین اقدامات است، متخصصان مغز و اعصاب اغلب آن را در یک آزمایش اجباری برای تشخیص علائم بیماری در زنان قرار می دهند.
در مردان نیز این مشکل می تواند ظاهر شود، اما در مرحله اولیه بیماری، این امر بسیار کمتر از زنان اتفاق می افتد.
بیماری پارکینسون در مردان
بیماری پارکینسون باعث می شود قدرت عضلانی مردان از همان ابتدا کاهش پیدا کند. این موضوع به دلیل نعوظ مستقیم به یکی از بخش های سیستم عصبی کنترل کننده قدرت است.
یکی دیگر از ویژگی های بارز پارکینسون در مردان، کنترل دست ها هنگام راه رفتن است. اگر یک فرد سالم هنگام راه رفتن به طور غریزی آرنج های خود را خم می کند و اغلب بازوهای خود را تاب می دهد،پس با بیماری پارکینسون، باید تلاش زیادی برای انجام این اعمال انجام شود.
مانند زنان، مردانی که از پارکینسون رنج می برند، دچار بیماری عاطفی می شوند. اما به جای افسردگی، مردان پرخاشگر می شوند و عصبانیت آنها بیشتر می شود.
